Zawojować świat

W tym roku ostro ruszyłam z promocją blogów. Idzie całkiem nieźle, choć przecież nawet styczeń się jeszcze nie skończył. Bardzo mnie to cieszy. Nawiązałam wiele ciekawych kontaktów w ciągu tych trzech tygodni (pierwsze dni leniuchowałam trochę, tzn. czytałam). Mogę się pochwalić m.in. dwoma wywiadami, których udzieliłam. Jeśli jesteście zainteresowani, możecie je przeczytać od poniższymi adresami:
A teraz... Teraz wracam do pracy. Świat dzięki internetowi zrobił się podobno mały, chociaż ja nadal czuję, że jest przeogromny i mam ochotę go zawojować ;)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Urodziny bloga

Z okazji dzisiejszych, drugich, urodzin bloga mam dla Was niespodziankę. oto fragment najnowszego tomu "Sagi Wielkich Rodów". Może Was zainteresuje, może będziecie chętni, by przeczytać całość. Piszcie, krytykujcie, oceniajcie :) I... wszystkiego najlepszego tym, którzy tu zaglądają (mimo, że nieczęsto umieszczam posty). – Chciałem z tobą porozmawiać, tato – zagadnął Jeremy wieczorem. Josh siedział na kanapie, wyciągnąwszy nogi. Popijał whisky z kryształowej szklanki. Na stoliku leżała paczka papierosów, do której miał właśnie sięgnąć, opanował się jednak w obecności syna. – Usiądź ze mną, Jeremy – zaprosił go, spuszczając stopy na podłogę. – Dawno już nie rozmawialiśmy tylko we dwóch. Widziałem, że zacząłeś dzień od rozmowy z Giancarlem. Stało się coś? – Cały czas coś się dzieje, tylko nie zawsze potrafię o tym rozmawiać. Z kimkolwiek – dodał, widząc zatroskaną minę ojca. – Może masz ochotę na whisky? – zapytał Josh, dolewając sobie złocistego napoju.
Czytaj więcej

Na dobry początek

Obraz
Żeby życie miało smaczek... Na początek prolog "Luśki", czyli dziewiątego tomu Sagi Wielkich Rodów, wraz z fragmentem okładki mojego autorstwa. Przyjemności :)   Udało jej się usiąść przy oknie. Przez zaszarzałą szybę próbowała wypatrzeć na dworcu znajome twarze, jednak nie było tam nikogo. Nikt nie przyszedł jej pożegnać, zupełnie, jakby jechała jedynie na krótką wycieczkę i miała wrócić najpóźniej za tydzień. Wiedziała, że nie wróci. Na zawsze opuszczała ukochany kraj, o który tyle wałczyła, któremu poświeciła najlepsze lata swego życia. Sama, bez jakiegokolwiek wsparcia – miała za kilka dni znaleźć się w kraju, o którym śnili jej rodzice i dziadkowie, który Ziemią Obiecaną nazywali rabini ze szkoły, do której chodziła jako dziecko. Ile to było lat temu? W tej chwili wydawało się, że w zupełnie innym życiu. Wojna zabrała jej wszystkich najbliższych – rodzinę i większość przyjaciół, jednak Rebeka nigdy się nie poddała. Po wyzwoleniu obozu od razu skierowała się d
Czytaj więcej

Jak stworzyć bohatera?

Jak stworzyć bohatera, który jest na tyle wiarygodny, że można w niego uwierzyć? To chyba jedno z najtrudniejszych zadań autora. Świat przedstawiony powinien być dopracowany w każdym szczególe, ale jeśli zbudujemy niewiarygodną postać… cóż, nie przekonamy czytelnika. Najłatwiej oczywiście jest pokazać siebie. Myślę, że każdy z autorów to robi. Nieraz całkowicie, nieraz szczątkowo. Czasami nadchodzi jednak taka chwila, gdy trzeba przestać, ponieważ w przeciwnym razie wszyscy bohaterowie byliby jednakowi. Znów ten sam problem – co z nowymi postaciami? Ok, jest jeszcze jedno dość proste wyjście – nasz bohater nazwijmy go Y, jest naszym dokładnym przeciwieństwem. To dość łatwe, nieprawdaż? Jednak… trudniejsza jest już wówczas fabuła, ponieważ nasz szanowny Y podejmuje decyzje przeciwstawne do tego, co my byśmy uczynili. Oczywiście – nie zawsze – czasami byłoby to absolutnie niedorzeczne, ale jednak… Nie mówiąc już o tym, że dwóch takich Ygreków i już się robi nudno. Pytanie pozost
Czytaj więcej